مقایسه تورنتو بریج با

در اُوردنچر متکی بر ایمپلنت، از ایمپلنت‌ها برای حمایت از کانکتورهای خاص به نام لوکِیتور اباتمنت استفاده می‌شود وپروتز دندان به صورت متحرک به آن متصل می‌شود. این دو روش در عین مشابهت، تفاوت‌هایی نیز دارند:

سائیدگی و بی‌حسی
هیچ یک از این دو پروتز موجب ناراحتی در دهان و دندان‌ها نمی‌شوند زیرا لثه به پروتز سایش ندارد.

توانایی صحبت کردن
اوردنچر Implant-Retained دارای یک سطح از جنس آکریلیک است که سقف دهان را می‌پوشاند و بر این اساس، فرد باید ادای برخی اصوات را از نو یاد بگیرد. تورنتو بریج با توجه به این که کاملا بر شکل دهان منطبق است، خللی در روند صحبت کردن ایجاد نمی‌کند.

خوردن و آشامیدن
با استفاده از هر دو نوع پروتز، فرد احساس اعتماد به نفس و آسایش کامل دارد و می‌تواند غذاهای دلخواه خود را بدون نگرانی بخورد. اما با توجه به وجود سطح آکریلیک در اوردنچر متکی بر ایمپلنت که سقف دهان را می‌پوشاند، قدرت چشایی در این نوع پروتز اندکی کاهش می‌یابد.

مراقبت‌های لازم
اوردنچر متکی بر ایمپلنت باید مانند دندان‌های مصنوعی، هر روز از دهان خارج شده و نظافت شود اما پروتز تورنتو بریج در دهان تثبیت شده و مراقبت‌های لازم برای آن مانند دندان‌های طبیعی است.

هزینه تمام‌شده
هزینه ساخت و جایگذاری اوردنچر متکی بر ایمپلنت مقداری کمتر از تورنتو بریج است.

سلامت استخوان
کاشت ایمپلنت با حمایت از ساختار استخوان، ویژگی‌های صورت را حفظ می‌کند. از آنجا که تورنتو بریج ایمپلنت‌های بیشتری دارد، ساختار استخوان با استفاده از آن بیشتر محافظت می‌شود.