مجموعه کامل دندان‌های طبیعی، همواره برای انسان باارزش بوده است. بر همین اساس، در طول تاریخ راهکارهای متنوعی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته آزموده شده است،‌ مسیری که در نهایت به ایمپلنت دندان ختم شد. شاید عجیب به نظر برسد که اولین نمونه ایمپلنت دندان، در حدود ۴۰۰۰ سال پیش در چین شناسایی شده است. در حدود ۳۰۰۰ سال قبل در مصر باستان، قطعات فلزات باارزش تراشیده می‌شدند تا در درون حفره دندان قرار گیرند.

نمونه‌های معاصر ایمپلنت تا پیش از دستیابی به تیتانیوم، همواره با مشکل پس زدن فلزات توسط بدن مواجه بودند. تا قرن نوزدهم، دانشمندان فلزات متعددی را برای این کار آزمودند که اغلب با شکست کامل مواجه می‌شد. در قرن بیستم، برادران Strock برای اولین بار ایمپلنت موفقی از جنس فلز ویتالیوم ساختند، فلزی که در پروتز استخوان لگن استفاده می‌شد. این اقدام، اولین نمونه موفقیت‌آمیز ایمپلنت دندان در تاریخ شناخته می‌شود.

در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، دکتر Branemark با آزمودن تیتانیوم برای ایمپلنت و انتشار نتایج تحقیقات خود، این ابداع مهم را در دنیای دندان‌پزشکی به شهرت و اعتبار رساند. امروزه به لطف تلاش‌های او و دیگر دانشمندان، سالانه میلیون‌ها ایمپلنت دندان با موفقیت در سرتاسر جهان کاشت می‌شوند.

بر مبنای نظر غالب متخصصان دندان‌پزشکی و جراحان، در حال حاضر ایمپلنت دندان بهترین راهکار برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته است: انواع تاج دندان، بریج و پروتز متکی بر ایمپلنت.

ایمپلنت‌های امروزی یکی از موفق‌ترین مداخله‌ها در عالم پزشکی محسوب می‌شوند. بر اساس آمارها، میزان موفقیت انواع جراحی‌های پزشکی در مجموع در حدود ۷۵% است. این میزان برای ایمپلنت دندان در حدود ۹۸% است و این خود یکی از دلایل محبوبیت رو به افزایش این روش است.